Publisher's Synopsis
Ögretmen egitiminde son yillarda baskin paradigmalar dogrultusunda bazi dönüsümler yasanmaktadir. Çesitli ülkeler bu dönüsümleri reform adi altinda yapmaktadirlar. Ancak reform adi altinda sunulan dönüsümler gerçekten reform özelligi tasimakta midir? Yoksa bu dönüsümler "yeni sisede eski içecek" midir? Arastirma bulgulari sözü edilen dönüsümlerin kisa sürede elde edilemeyecegini, dönüsümün köklü bir tarihle özdeslesmesi gerektigini ortaya koymaktadir. Bu baglamda Türkiye, New York ve Singapur ögretmen egitimi sistemleri birçok yönüyle eski paradigmalarin baskin oldugu ancak yeni paradigmalarin söylemde bir hayli popüler oldugu ülkeler görünümündedir. Finlandiya ögretmen egitimi sistemi ise eskiden beri benimsedigi paradigmayi sürdürmektedir. Arastirma temelli bir paradigmayi benimseyen ülke bu paradigmanin popüler olmasiyla degil, ülke egitim sistemini zaten bu paradigma dogrultusunda olusturdugu için basariyi yakalamis gözükmektedir. Diger ülkeler için önerilebilecek olan ise belirli paradigmalar popüler olduktan sonra bunlari kisa sürede ögretmen egitiminde uygulamaya koymaktan çok benimsedigi paradigma dogrultusunda uzun süreli politikalar belirlemektir.
