Publisher's Synopsis
Medju brojnim istocnim tumacima mudrosti posebno se istice osoba koja je zivot posvetila poticanju izvora mudrosti unutar samih ljudi, pritom tumacenje putokaza koji vode do izvora mudrosti spustajuci na najnizi nivo; nivo dostupan obicnom puku koji mudrost moze razumjeti ne kroz mnogobrojna saznanja pronadjena u razlicitim knjigama nego kroz vlastita zivotna iskustva. Rijec je o osobi koja je u knjizevnostima razlicitih naroda spomenuta pod istim imenom, ali uz razlicite titule rezervirane za najbriljantnije umove doba u kojem je zivio. Na perzijskom govornom podrucju, u Iranu i Afganistanu, spomenut je kao Mula Nasreddin, u Tadzikistanu kao Hadze Nasreddin, dok ga Arapi spominju kao Hodzu ili Hadze. Turski narodi u Republici Turskoj, Azerbejdzanu, Uzbekistanu i Turkmenistanu ga poznaju kao Nasreddin Hodzu, a pod uticajem turskih naroda u doba Osmanske imperije pod tim je imenom koje je u medjuvremenu prilagodjeno fonetskom sistemu razlicitih jezika postao poznat i na podrucjima pod osmanskom vlascu kao sto su Bosna i Hercegovina i Albanija. Pa ipak, iako je poznat na tako jednom sirokom geografskom prostoru, o njegovom zivotu se malo zna, a mudrosti njegovih dosjetki na sustinsko razumijevanje nailaze tek u novijem dobu o cemu svjedoce brojna naucnoistrazivacka djela i razne naucne konferencije na temu njegovog lika i djela odrzane na nacionalnom i medjunarodnom nivou u mnogim zemljama svijeta. U prilog ovoj tvrdnji ide i podatak da je UNESCO 1996-1997. godine proglasio Svjetskom godinom Nasreddin Hodze.
