Publisher's Synopsis
Een struikgewas voorovergebogen. Waar leidt het pad, verloren in het gras en de doornstruiken, naartoe? Wie weet ziet het een vlieger, zwarte vleugels uitspreidend in het bodemloze blauw. Hij ziet het, maar zegt het niet. Half versleten runen zwijgen op een bemoste steen die in de grond is gegroeid - deze weg was anders in die verre dagen, toen een mannenhand diepe wonden achterliet op het ongevoelige lichaam van een rotsblok. Zal naar zichzelf een moeraslicht wenken en uit het niets verdwijnen ...
Maar er zijn geen wegen zonder einde. En wat daar ook te wachten staat - in een toekomst gehuld in een mistige sluier, zal een vermoeide reiziger alles als een natuurlijk gegeven accepteren, zonder verrassing, zonder twijfel. Dit is de wet van de weg, die ons leert om niet verrast te zijn door nieuwe ontdekkingen, maar om, als een sprookje, een recent begrijpelijk en vertrouwd begin van het pad te herinneren ...
