Publisher's Synopsis
Op 1 januari 2001 ontstond kort na Nieuwjaar brand in het Volendamse café De Hemel, waar honderden jongeren Oud en Nieuw vierden. Kurkdroge kerstversiering vloog in brand en veranderde het bomvolle feestende café in mum van tijd in een ware hel. Zon zestig jongeren liepen ernstige brandwonden op. In de paniek die ontstond, overleden enkelen van hen direct door vertrapping, zuurstofgebrek en fatale brandwonden. Naderhand zou dit aantal oplopen naar veertien. Honderden anderen raakten gewond, van wie velen ernstig. Jonge mensen werden voor het leven verminkt en raakten gehandicapt door gruwelijke brandwonden over het hele lichaam. Er waren zoveel gewonden dat de capaciteit van de Nederlandse brandwondencentra in Beverwijk, Groningen en Rotterdam te klein was. Daarom werden velen in het buitenland verpleegd, onder andere in België en Duitsland. Volendam, een traditioneel-christelijk palingvissersdorp aan het IJsselmeer met 22.000 inwoners, was op slag en voor altijd veranderd in een wereldberoemde maar zwaar getekende gemeenschap. Fotografe Suzan van de Roemer portretteerde in 2003 slachtoffers van de brand. Zonder sensatie, gewoon zoals ze toen waren. Ook vroeg ze hen naar hun toekomstverwachtingen. Het werk werd in januari 2004 in de Amsterdamse Melkweg Galerie tentoongesteld en maakte een onuitwisbare indruk op zowel de geportretteerden als de bezoekers. In 2010, zeven jaar later en tien jaar na de brand, fotografeerde ze hen opnieuw. De jongeren van toen zijn nu jongvolwassenen en blijken veerkrachtiger dan gedacht. Hoe kan het dat ze zo positief in het leven staan terwijl er zoveel schade is aangericht? Lijden ze nog pijn? Hoe hebben ze hun woede overwonnen? Hoe hebben ze hun frustraties kunnen afreageren? Hoe hebben ze hun leven ingericht? Hoe gaat het met hun ouders? Hoe zien zij de toekomst nu? De wil om te leven blijkt veel sterker dan de problemen door lichamelijke en psychische beschadiging. Er is leven na de brand hoe onmogelijk dat tien jaar geleden ook leek.
