PRASTHAN

IN EVERY MIND ITSELF IS THE GREAT HIMALAYAS AND THE BLUSTERING STORM. THE HAPPINESS AND THE SADNESS BOTH ATTACK YOU LIKE A STORM. THEY SHRED YOUR PERSONALITY INTO PIECES. BUT PRANAV, JUST REMEMBER WELL, WHEN THE SHIP GETS CAUGHT INTO A STORM, IF THE CAPTAIN OF THE SHIP IS IN A DILEMMA THEN HE SEES THE ""EYE OF THE STORM`. YOU MAY CALL IT THE FOCUS OF THE STORM. IT IS REALLY VERY PEACEFUL AT THE CENTER OF THE STORM, UNBELIEVABLY. ONCE THE SHIP IS TAKEN TO THE EYE OF THE STORM THEN IT REMAINS SAFE. JUST LIKE THIS, WE HAVE TO CREATE AN EYE OF THE STORM IN A CORNER OF OUR MIND, DEEP WITHIN US, SO STILL, SO UNSPOKEN, SO SAFE, IN CASE OF ANY STORMY SITUATION IN OUR LIFE, WE SHOULD BE ABLE TO EASILY RETREAT TO THIS PORTION OF OUR MIND. SUCH A CORNER CAN BE CREATED, ONLY THING IS WE HAVE TO MAKE EFFORTS FOR IT. WE HAVE TO INVOLVE OURSELVES DEEPLY INTO SOME FORM OF MEDITATION OR SOME WORK, GET ENGROSSED COMPLETELY, FORGETTING THE TRUE SELF. THIS IS ALSO A FORM OF LIFE. निश्चल उभा हिमालयही असतो. हे सुख-दु ख अंगावर चालून येतं. वादळासारखं! व्यक्तिमत्त्वाच्या चिंध्या करत, पण एक लक्षात ठेव प्रणव, समुद्री वादळात जेव्हा जहाज अडकतं आणि कॅप्टन गोंधळतो, तेव्हा त्याला `आय ऑफ स्टॉर्म' दाखवला जातो. त्या वादळाचा मध्यिंबदू म्हण. त्या मध्यिंबदूत नीरव शांतता असते. अगदी आश्चर्यकारकरित्या. जहाजाला त्या `आय ऑफ स्टॉर्म'मध्ये नेलं की जहाज सुरक्षित राहातं. तसंच अंतर्मनात एक कोपरा एवढा निश्चल, निवांत निर्माण करावा लागतो की आयुष्यात कितीही वादळं आली तरी त्या क्षणी मनाला त्या कोप-याचा आसरा घेता यायला हवा. असा कोपरा प्रयत्नानंच निर्माण करता येतो. स्वत ला विसरून, विखरून, ध्यानात किंवा एखाद्या कामात. हे जीवनाचं रूप आहे.